• Św. Cezary z Terraciny (1 XI)
• Św. Cezary - Męczennik spalony na stosie w Armenii
• Św. Cezary - Męczennik z Kapadocji (3 XI)
• Św. Cezary - Męczennik z sześcioma swymi towarzyszami
• Św. Cezary - Męczennik z towarzyszami z brzegu jeziora Fucino
• Św. Cezary Getta - Męczennik
• Św. Cezary - Biskup z Clermont
• Św. Cezary - Biskup Durres
• Św. Cezary z Dyrrachium
• Św. Cezary z Angoulême (29 I)
• Św. Cezary z Nazjanzu (25 II)
• Bł. Cezary de Buss z Cavallon (15 IV)
• Bł. Cezary ze Spiry
• Bł. Cezary Taparcelli z Ganda
• Bł. Cezary Mario Nino Perez
• Św. Cezaria - Pustelnica z Otranto
• Św. Cezaria z Arles
• Św. Cezaria Młodsza
• Św. Cezary - Męczennik z Damaszku (1 XI)
• Cezary Baroniusz, czcigodny sługa boży
• Cezary Pisano, czcigodny sługa boży
• Cezary Sportelli, czcigodny sługa boży

Św. Cezary z Terraciny (1 XI)

Święty Cezary Terracine, był diakonem w Afryce północnej, w której poniósł śmierć męczeńską.

Przyczyna jego śmierci męczeńskiej było potępienie pogańskiego zwyczaju , kultu składanie z młodego mężczyzny ofiary na cześć boga Appolina poprzez wymuszony skok z wysokiego klifu do morza. Pogański kapłan Firmino, któremu zakłócił bałwochwalczą ceremonię diakon Cezary został aresztowany i przewieziony do konsula Leoncjusza. Cezarego umieszczono w wiezieniu a następnie skazano na śmierć poprzez zaszycie w worku i wrzucenie do morza. Ciało męczennika utonęło, ale morze wyrzuciło je na brzeg i zostało złożone w grobie. Zaczęły przy nim gromadzić się tłumy pobożnych chrześcijan dobrze znający diakona Cezarego z jego świątobliwego życia i męczeńskiej śmierci. Zaczęto modlić się do Boga za jego przyczyną i otrzymywano wówczas szczególne łaski. Tak rozpoczął się kult jego osoby jako świętego męża bożego. Przełomowym wydarzeniem związanym z jego kultem było w IV wieku uzdrowienie cesarza Walentyniana w sanktuarium Św. Cezarego w Terracinie. Cesarz ten postanowił przenieść jego relikwie do Rzymu w pobliżu Via Appia. Od tego wydarzenia świątyni poświęcona Św. Cezaremu z Terracine jest powszechnie znana pod nazwą: San Cesareo di Palatio lub San Cesareo de Appia. W roku 444 niejaka Galla Placidia złożyła świadectwo, że modląc się przy relikwiach Św. Cezarego została cudownie uwolniona z opętania demonicznego dzięki wstawiennictwu świętego. Obecnie kościół ten spełnia role kościoła tytularnego dla kardynałów m. in. dla kardynała Karola Wojtyły i kardynała Andrzeja Deskura.

Święty Cezary z Terracine patronuje obecnie miastom: Terracinie, Lukka, Cesae, San Cesarei di Lecce, San Cesarei sul Panaro, San Cesareo, (miasta włoskie)  

Jego wspomnienie przypada na dzień 1 listopada.

Więcej informacji znajdziesz na: https://www.facebook.com/sancesariodiaconoemartire

Św. Cezary - Męczennik spalony na stosie w Armenii

Św. Cezary - Męczennik spalony na stosie w Armenii (28.XII), męczeństwo r. 310.

Św. Cezary - Męczennik z Kapadocji (3 XI)

Św. Cezary - męczennik z Kapadocji, poniósł śmierć męczeńską wraz z towarzyszami w roku 250. Wspomnienie jego przypada 3 listopada.

Św. Cezary - Męczennik z sześcioma swymi towarzyszami

Św. Cezary z Damaszku - Męczennik z sześcioma swymi towarzyszami

Św. Cezary - Męczennik z towarzyszami z brzegu jeziora Fucino

Św. Cezary - Męczennik z towarzyszami z brzegu jeziora Fucino

Św. Cezary Getta - Męczennik

Św. Cezary Getta, męczennik

Św. Cezary - Biskup z Clermont

Św. Cezary - biskup z Clermont

Św. Cezary - Biskup Durres

Św. Cezary - biskup Durres

Św. Cezary z Dyrrachium

Św. Cezary z Dyrrachium

Św. Cezary z Angoulême (29 I)

Św. Cezary/Cezariusz z Angoulême był diakonem; żył w I wieku.

Jego wspomnienie przypada na dzień 29 stycznia.

Św. Cezary z Nazjanzu (25 II)

Cezary z Nazjanzu, cs. Swiatyj Kiesarij Nazianzin, wracz (ur. ok. 330 w Arianz w pobliżu Gelveri i Nazjanzu w Kapadocji, zm. ok. 368 w Bitynii) - młodszy brat św. Grzegorza z Nazjanzu i św. Gorgonii, nadworny lekarz Konstancjuszaa II i Juliana Apostaty, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Matką Cezarego była pobożna św. Nonna, ojcem św. Grzegorz Starszy (w chwili narodzin św. Grzegorza biskup Nazjanzu), z początku poganin. Prawdopodobnie pod wpływem żony nawrócił się i przyjął chrzest (325). Cezary wiedzę zdobywał w Aleksandrii. Studiował głównie medycynę oraz geometrię i astronomię. Pod wpływem brata i św. Bazylego przyjął chrzest i wkrótce zmarł.

Święty Cezary jest patronem lekarzy. Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 25 lutego.

Cerkiew prawosławna i Kościoły greckokatolickie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają świętego 9/22 marca, tj. 22 marca wg kalendarza gregoriańskiego.

za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Cezary_z_Nazjanzu

Bł. Cezary de Buss z Cavallon (15 IV)

Błogosławiony Cezary De Buss urodził się w Kawallion, we Francji w roku 1544. Pochodził z rodziny włoskiej, która osiedliła się w e Francji w XV wieku . Jako młody mężczyzna poszedł w ślady swego brata, kapitana gwardii króla Karola IX i wstąpił do wojska. Prowadził tam burzliwe życie podobnie jak jego towarzysze. Kiedy zapadł na ciężka chorobę, to wydarzenie zbliżyło go do Boga. Zaczął poważnie myśleć o życiu i jego celu. Opaczność Boża pomogła mu poprzez ludzi głęboko wierzących zbliżyć się do Boga. Zaczął rozczytywać się w żywotach świętych, odkrywając w niech zupełnie nowy świat, niż znał dotychczas. Podjął życie sakramentalne, jego przewodnikiem duchowym był jezuita O. Piotr Eguet. Później rozpoczął studia teologiczne i został kapłanem mając 38 lat.Święceń kapłańskich udzielił mu biskup Scotti w katedrze Cavaillon.Przez krótki czas (6 lat) żył jako pustelnik W 42 roku życia w czasie posługi kapłańskiej (jak również na podstawie swojego doświadczenia) przekonał się, że główną przyczyna obojętności religijnej wśród katolików jest ignorancja religijna. Postanowił oddać się służbie nauczania prawd wiary tak dzieci jak i młodzieży oraz osób dorosłych. Za aprobatą biskupów Aix i Awinionu chodził od wioski do wioski przemierzał ulice miast ucząc w kościołach jak i na otwartych przestrzeniach wiary katolickiej. Cecha charakterystyczną jego posługi kapłańskiej było długi i wyczerpujące słuchanie spowiedzi. Jego postawa wpłynęła na odbiorców do tego stopnia, że założył wrz z nimi nowa rodzinę zakonną pod nazwą Kapłanów Nauki Chrześcijańskiej. Powszechnie nazywano ich doktrynariuszami.Został wybrany na przełożonego generalnego tegorz Zgromadzenia.W niedługim czasie po wyborze doswiadczył ciężkiej choroby oczu, do tego stopnia, że przestał widzieć zupełnie.Wyznał wówczas :"Nie widziałem nic, ani nic nie czytałem, ale w porównaniu do tego, co Bóg mi pokazał, od momentu mojej ślepoty". Po pewnym czasie nastąpił w tym zakonie rozłam i spowodował podzielenie się na dwa odłamy. Przyczyna tego było to, że jedni nie byli za składaniem ślubów a drudzy za ich składaniem. Błogosławiony Cezary optował za składaniem ślubów zakonnych i wraz ze swoimi zwolennikami utworzył siedzibie w  Awinionie, a drugi Romilion w Aix.

Błogosławiony Cezary De Buss  zmarł 15 kwietnia 1607 r. w wieku 63 lat.Przed śmiercią powiedział,że : "Bedzie to dla mnie podwójna Wielkanoc , to znaczy, przejście Pana i moje do Niego". W Awinionie znajduje się jego grób. Papież Paweł VI 27 kwietnia 1975 r. ogłosił go uroczyście Błogosławionym.

Modlitwa:

„ Błogosławiony Cezary De  Buss Ty poprzez swoje życie dałeś nam przykład gorącej miłości Boga i niestrudzonej gorliwości w trosce o zbawienie wszystkich ludzi. Wstawiaj się u Boga za nami, abyśmy przeniknięci miłością i ożywieni Twoim duchem, wiernie realizowali otrzymane powołanie apostolskie.  Amen. ”    

Jego wspomnienie przypada na dzień 15 kwietnia.

Bł. Cezary ze Spiry

ezary ze Spiry (czytaj: Szpaja) - pierwszy prowincjał niemieckiej prowincji zakonnej franciszkanów

Urodzony pod koniec XII wieku w mieście Spira, zmarł w roku 1239 w Asyżu we Włoszech.

Cezary był uczniem słynnego kaznodziei wypraw krzyżowych, a późniejszego biskupa w Hildesheim, zwanego: Magister Konrad ze Spiry. Po tym, gdy po jego płomiennym kazaniu niektóre z kobiet z jego rodzinnej miejscowości postanowiły zdjąć z siebie różne klejnoty i ozdoby, rozwścieczeni ich mężowie postanowili Cezarego spalić na stosie przypisując mu poglądy albigensów. Magister Konrad ukrył go przed rozwścieczonym tłumem, ratując mu przez to życie. Od roku 1212 Cezary ponownie stał się uczniem Magistra Konrada i przebywał w Paryżu.

Kroniki mówią, że w latach 1217 – 1220 przebywał w Ziemi Świętej i tam pod wpływem wysłuchanego kazania wygłoszonego przez Eliasza z Cortony, pierwszego prowincjała franciszkanów w Syrii, wstąpił do zakonu franciszkanów. W roku 1221 Cezary powrócił ze św. Franciszkiem do Włoch. Tu też w roku 1221 do nowopowstałej reguły życia zakonnego w duchu św. Franciszka dopisał teksty biblijne, które jeszcze bardziej nadały teologiczny sens regule zakonnej. Tego samego roku na święto Zesłania Ducha Świętego, podczas kapituły zakonnej Cezary został ustanowiony przełożonym grupy braci, którzy mieli udać się do Niemiec. W Augsburgu zwołał on kapitułę i wysłał po dwóch braci do miejscowości: Würzburg, Worms, Speyer, Strassburg, Bonn i Salzburg, w celu przygotowania podłoża na założenie nowych placówek zakonnych. W krótkim czasie przyjął do grona franciszkanów dużą liczbę Niemców, w większości byli to świeccy bez święceń, a w mieście Worms w roku 1222 zwołał pierwszą kapitułę prowincji niemieckiej.

Zakładał liczne klasztory wzdłuż Dunaju i Renu. Po tym jak ustabilizował zakon franciszkanów w Niemczech w roku 1223 Cezary powrócił do Asyżu. Zwrócił się z prośbą, do św. Franciszek, aby zdjął z niego odpowiedzialność bycia prowincjałem. Kolejne lata jego życia nie są za wiele znane.Był zwolennikiem ideału św. Franciszka ścisłego ubóstwa według ducha założyciela zkonu.To spowodowało nasilające się nieporozumienia i kłótnie na tle pierwotnej reguły życia rodziny franciszkańskiej. Cezary stanął na czele z grupą współbraci (Cezaryni) podzielających jego poglądy dotyczące obserwancji zakonnej, przeciwko generałowi zakonu Eliaszowi z Cortony. Niestety, koniec Cezarego okazał się tragiczny. Został on na polecenie Eliasza z Cortony zamknięty w karcerze  przez swoich współbraci, (którzy pilnowali go w więzieniu), w dość nieznanych okolicznościach okolicznościach zakatowany. Ponoć zakatowali go, gdy ten próbował uciec z więzienia. Wiadomość Angelusa Clarenusa i Ubertiego z Casale (obydwaj początek XIV wieku), że Cezary miał zostać zakatowany na polecenie samego Eliasza, została ponoć podana ze względu na niechęć tychże duchownych względem Eliasza.

Był bardzo dobrym kaznodzieją, dzięki jego przepowiadaniu Ewangelii wielu Albigensów (innowierców) porzuciło swoje błędne poglądy religijne i powróciło do Kościoła Katolickiego. Cieszył się bardzo dobrą opinią wśród wspłbraci. Brat Jordan z Giano tak o nim się wyraził :

On był człowiekiem całkowicie oddanym kontemplacji, najbardziej gorliwym do ewangelicznego ubóstwa i tak wyróżnionym przez innych braci, że był cenionyy najbardziej swiętym po świętym Franciszku.

Martylologium  franciszkańskie wspomina go 1 kwietnia.

Bł. Cezary Taparcelli z Ganda

Bł. Cezary Taparcelli z Ganda

Bł. Cezary Mario Nino Perez

Bł. Cezary Mario Nino Perez (1.IX)

Św. Cezaria - Pustelnica z Otranto

Św. Cezaria - Pustelnica z Otranto

Św. Cezaria z Arles

Święta Cezaria (siostra św. Cezarego z Arles) pochodziła z okolic Chalon- Sur-Saone, z rodziny galloromańskiej.

Urodziła się ok. 465 r. i z inicjatywy swego brata wychowywała się i kształciła w klasztorze w Marsylii. Brat widział w niej kandydatkę na przełożoną żeńskiego klasztoru, który pragnął założyć w swym biskupim mieście. Stało się to wkrótce po roku 506, kiedy Cezary ułożył dla zakonnic regułę i wyposażył je w niezbędne rzeczy do prowadzenia życia zakonnego. Święta Cezaria została ksienią (przełożoną). Była ona współpracownicą i współrealizatorką w realizacji planów swego brata Świętego Cezarego a Arles. Niewiele jest znanych faktów z jej życia. Zmarła ok. roku 525.

Jej wspomnienie obchodzi się 12 stycznia.

Św. Cezaria Młodsza

Święta Cezaria Młodsza była następczynią Świętej Cezari (zwanej Większą lub z Arles). Prawdopodobnie była dalszą krewną lub siostrzenicą Świętego Cezarego z Arles. Dzięki niepospolitym zaletom swego umysłu i serca okazała się znakomitą kontynuatorka dzieła Świętego rodzeństwa. Ona po śmierci biskupa Cezarego z Arles zadbała o to, by sporządzono jego biografię (dzięki niej mamy obecnie życiorys Świętego Cezarego.)

Ze swego klasztoru uczyniła cos w rodzaju ośrodka wydawniczego: troszczyła się o sporządzanie licznych kopii mów Cezarego i Augustyna oraz tekstów pisma świętego, mszałów, lekcjonarzy. Zmarła ok. 560 r.

Wzorem swego imiennika i patrona Świętego Cezarego z Arles ukochała Pismo święte, tak o nim mówiąc:

Nie ma takiej nauki, która byłaby lepsza, cenniejsza i ważniejsza niż treść EWANGELII.

Rozważajcie i zachowujcie to, czego nasz Pan i Nauczyciel, Jezus Chrystus nauczał przez swoje słowa i to co wypełnił przez swoje czyny.  

Św. Cezary - Męczennik z Damaszku (1 XI)

Św. Cezary/Cezariusz został umęczony w Damaszku (Syria) razem ze św. Dacjuszem oraz pięcioma innymi towarzyszami.Został on schwytany przez mahometan, którzy poddali go ciężkim torturom. Pomimo tego nie wyżekł się wiary chrześcijańskiej. Ścięto go w VII wieku.

Jego wspomnienie przypada na dzień 1 listopada.

Cezary Baroniusz, czcigodny sługa boży

Cezary Baroniusz. Sługa Boży Kościoła Katolickiego z tytułem czcigodny. Urodził się 31 października 1538 w Sora, a zmarł 30 czerwca 1607 r. w Rzymie. Był kardynałem, historykiem i hagiografem narodowości włoskiej. W Neapolu i Rzymie studiował prawo z którego obronił doktorat u znanego i cenionego wówczas prawnika Cezarego Costy. W roku 1557 poznał Filipa Nereusza (założyciela zakonu oratorian) do którego wstąpił pozostając w nim bliskim współpracownikiem Świętego Filipa Nereusza. 27 maja 1564 r. otrzymał świecenia kapłańskie. Kontynuował pracę duszpasterską przy kościele Sangivanni de Fiorentini w Rzymie a później przy kościele rzymskim San Maria i Vallicella.

Papież Grzegorz XIII zlecił mu zadanie rewizji katalogu męczenników pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wynikiem tego było dzieło Martylologium Rzymskie (1586). Cezary Baroniusz zastąpił Filipa Neriego w Kongregacji Oratorian, był spowiednikiem papieża Klemensa VIII. Od niego otrzymał godność protonotariusza apostolskiego a później mianował go kardynałem (1596). Od maja 1597 r. pełnił funkcję bibliotekarza watykańskiego. Jest znany głownie jako wybitny historyk chrześcijaństwa. Obecnie jest prowadzony proces beatyfikacyjny.    

Cezary Pisano, czcigodny sługa boży

Cezary Pisano, czcigodny sługa boży

Cezary Sportelli, czcigodny sługa boży

Cezary Sportelli, czcigodny sługa boży